Έκθεση σύγχρονης τέχνης “A Matter of Return”

Όλες τις ημέρες του φεστιβάλ
Πύργος Τσικαλιώτη

Ώρες λειτουργίας: 19:30–23:00

Η έκθεση επαναπροσεγγίζει κριτικά την έννοια του νόστου. Έργα σύγχρονης τέχνης με τη μορφή video, animation, τοποειδικών παρεμβάσεων νέον και μεταξοτυπίας, στοχάζονται πάνω στην ιδέα του ταξιδιού, της ανάμνησης, της επιστροφής, συνυφαίνοντας το προσωπικό με το συλλογικό.

Επιμέλεια έκθεσης: Νάνσυ Χαριτωνίδου
Καλλιτέχνες:

Παρασκευή 5 Ιουλίου 2024, 20:00

Mη χάσετε την ευκαιρία να ξεναγηθείτε στην έκθεση σύγχρονης τέχνης “A Matter of Return” από καλλιτέχνες που συμμετέχουν σε αυτήν, σε μία εκδήλωση παρουσίασης της έκθεσης.

ΕΡΓΑ

Κατερίνα Αθανασοπούλου
Τίτλος: Αποδημία / Apodemy
Έτος παραγωγής: 2012
Μέσο: Ταινία μικρού μήκους, 5’

Στον Θεαίτητο του Πλάτωνα, ο Σωκράτης παρομοιάζει την ανθρώπινη ψυχή με κλουβί μέσα στο οποίο οι γνώσεις είναι πουλιά που πετούν. Ο άνθρωπος γεννιέται με το κλουβί άδειο και καθώς μεγαλώνει συλλέγει πουλιά-γνώσεις που μπαίνουν στο κλουβί́ για μελλοντική χρήση. Όταν χρειαστεί μια γνώση, προσπαθεί να την αρπάξει με το χέρι – κάποιες φορές όμως συλλαμβάνει λάθος πουλί. Η Ορνιθολογία χρησιμοποιεί τον όρο ‘Zugunruhe’ για να περιγράψει την ταραχώδη, ανυπόμονη συμπεριφορά των πουλιών πριν από τη μετανάστευση, που παρουσιάζεται σε ελεύθερα αλλά και έγκλειστα πουλιά. Οι δύο αυτές εικόνες – τα πουλιά σαν κάτοικοι της ανθρώπινης ψυχής/κλουβί και η ταραχή του φυλακισμένου πτηνού που θέλει να αποδράσει αποτέλεσαν το έναυσμα για την Αποδημία: Ένα σμήνος πουλιών κυκλώνει και κινεί ένα όχημα-κλουβί, αναζητώντας τη φυγή από μια εγκαταλελειμμένη, μισοτελειωμένη πόλη, με δρόμους που διακόπτονται από θραύσματα αποκαθηλωμένων ανδριάντων. Τα χέρια αυτά είναι ταυτόχρονα η αναζήτηση της γνώσης αλλά και οι ξεπερασμένοι ήρωες/ηγέτες που αρνηθήκαμε αλλά συνεχίζουν να μας κυνηγούν.

Νάνσυ Χαριτωνίδου
Τίτλος: Ενθύμιον / Memento
Έτος παραγωγής: 2019
Μέσο: Μεταξοτυπία σε καμβά και κέντημα

Μνήμες συνάπτονται από ιστορίες που μας έχουν διηγηθεί, από πρόσωπα που έχουμε δει σε εικόνες και φωτογραφίες. Ένα ανεξερεύνητο γενεαλογικό δέντρο δημιουργεί το προσωπικό μας ιστορικό αρχείο. Απαρτιζόμαστε από άγνωστα πρόσωπα και ιστορίες, που φυλάσσονται σε παλιά οικογενειακά άλμπουμ, έγγραφα, φωτογραφίες ασπρόμαυρες μέσα σε κουτιά. Στο έργο αυτό, σε μια σύνθεση φωτογραφιών και κειμένων μέσα από την πρακτική της μεταξοτυπίας, συναντώ το οικείο και το άγνωστο σε ένα οδοιπορικό επιστροφής, μέσα από αντικείμενα που χαρακτηρίζονται ως αυτοβιογραφικά. Ένα χρονοδιάγραμμα ανθρώπων και ημερομηνιών που αόρατα ορίζουν τη δική μου ταυτότητα.

Κώστας Μπασάνος
Τίτλος: Ήμουν εδώ κι εκεί / I was here and there
Έτος παραγωγής: 2007
Μέσο: 2.56 min DVD βίντεο-προβολή, ήχος

Η βίντεο-εγκατάσταση I was here and there / Ήμουν εδώ κι εκεί (2007), αναφέρεται στη επιθυμία της απόδρασης (εκεί) αλλά και της ταυτόχρονης παρουσίας (εδώ), σε ένα ατέρμονα παρελθοντικό χρόνο, που ως ένα οξύμωρο σχήμα μιας υπαρξιακής συνθήκης, μιας περιπλάνησης, δηλώνει την αδυναμία να είναι ταυτόχρονα κάποιος εδώ κι εκεί. Μόνο στο σημείο που το βλέμμα του θεατή αντικρύζει την καθαρότητα του ορίζοντα και δραπετεύει ανάμεσα στις θολές επιφάνειες του εδώ και του εκεί, η χωροχρονική αυτή συνθήκη αποκτά νόημα, στο βαθμό καθαρότητας της εικόνας, στο προοπτικό της βάθος. Ενώ, αυτός που τελικά είναι εδώ, είναι ο θεατής. Το Ήμουν εδώ κι εκεί αποτελεί μέρος μιας σειράς έργων που πραγματεύονται την έννοια του ορίζοντα, της κατοίκησης, του εσωτερικού και εξωτερικού χώρου μέσα από τη μεταμορφωτική δύναμη της γλώσσας, ως μια αναστοχαστική εμπειρία του τοπίου.

Βασίλης Ψαρράς
Τίτλος: Rem.ember (Site-Postscripts series)
Έτος παραγωγής: 2024
Μέσο: Εγκατάσταση neon, ηχοτοπίο

Ένα σώμα, ένας τόπος, μια μνήμη έχουν την δύναμη να σιγοκαίνε εντός τους. Θυμάμαι· εσωκλείω στην μνήμη κάτι που με χαράσσει, κάτι που σιγοκαίει ως κάρβουνο, ως μια ελάχιστη μονάδα ενεργοποίησης αυτού που φαντάζει αδύνατο, πρώτη ύλη μιας ανάμνησης. Επιζεί ως νησίδα από μια θάλασσα του παρελθόντος. Το έργο παρουσιάζει μια in situ κειμενική εγκατάσταση neon και ηχοτοπίου, μέρος της σειράς έργων του δημιουργού με τίτλο Site-Postscripts.

Πύργος Τσικαλιώτη

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ

Η Κατερίνα Αθανασοπούλου (1974) σπούδασε Ζωγραφική στην Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και Animation στο Royal College of Art στο Λονδίνο.

Οι βραβευμένες ταινίες της έχουν παρουσιαστεί διεθνώς σε κινηματογραφικά φεστιβάλ και γκαλερί, όπως το Clermont-Ferrand International Short Film Festival, το Tampere Film Festival, η Thessaloniki Biennale 3, το Holland Animation Film Festival, το Zebra Poetry Film Festival και το The Museum of Contemporary Art, Zagreb. Έχει δημιουργήσει ταινίες για το Channel 4, το London College of Fashion και το Ίδρυμα Bill and Melinda Gates.

Το 2014 κέρδισε το βρετανικό βραβείο Lumen Prize, ένα από τα σημαντικότερα βραβεία για animation, για την μικρού μήκους ταινία της “Apodemy“, ένα έργο που πραγματοποίησε ως ανάθεση από την Στέγη Ιδρύματος Ωνάση και τους Εικαστικούς Διαλόγους 2012.

Διδάσκει στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα Animation στο Royal College of Art. Πριν από αυτό δίδαξε στο University of the Arts του Λονδίνου και στο Westminster University, ενώ έχει διδάξει ως προσκεκλημένη λέκτορας στο Kingston University, στο Middlesex University και στο Goldsmiths. Ολοκλήρωσε τη διδακτορική της έρευνα στο Πανεπιστήμιο του Plymouth, με θέμα τις διασταυρώσεις του ντοκιμαντέρ, της VR και της AR, μέσα από το φακό του animation.

Ο Κώστας Μπασάνος (1961) σπούδασε Γλυπτική στη Σχολή Καλών Τεχνών στη Bologna (Ιταλία) και στο Winchester School of Art, University of Southampton (MA, PhD) στο Winchester της Μεγ. Βρετανίας. Είναι Αναπληρωτής Καθηγητής στις εικαστικές τέχνες με έμφαση στην Γλυπτική στη Σχολή Καλών Τεχνών Ιωαννίνων του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (Τμήμα Εικαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης).

Έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε ομαδικές και ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό μεταξύ άλλων, All Images Will Disappear, One Day, 4rth Autostrada Biennale, Prizren (2023), Portals NEON Καπνεργοστάσιο, Αθήνα (2021), ILEANA TOUNTA Contemporary Art Center-Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα (2020, 2013, 2009, 2000), Fondazione Bevilacqua La Massa, Venezia (2019), Fondation Hippocrene, Paris, France (2018), EMST Athens, 7th Beijing Biennial of Contemporary Art, ΑnexΜ- Μέγαρο Μουσικής (2017), Fondazione Sandretto Re Rebaudengo, Torino, Ιταλία, Still (the) Barbarians, Eva International Irish Biennial, Limerick, Ireland (2016), Prophetia, Fundacio Joan Miro, Barcelona, Spain (2015), Kunstlerhaus, Vienna (2012), Monodrome, 3rd Athens Biennial, Αθήνα (2011), Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης (2008), Maison Europeenne de la Photographie, Παρίσι (2007), Fondazione Mudima, Μιλάνο (2006). Έργα του βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Η Νάνσυ Χαριτωνίδου (1985) έχει σπουδάσει στο Τμήμα Επιστημών της Τέχνης, στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και έχει αποκτήσει δύο μεταπτυχιακά από το Kingston University London (UK) στον τομέα των Καλών Τεχνών και της Μουσειολογίας. Έχει εργαστεί στην Μεγάλη Βρετανία σε μουσεία και γκαλερί, στους τομείς εκπαιδευτικών/εικαστικών προγραμμάτων, εξυπηρέτησης επισκεπτών και ξεναγήσεων. Στην Ελλάδα έχει συνεργαστεί µε δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς στην διοργάνωση και επιμέλεια καλλιτεχνικών δράσεων, φεστιβάλ πολιτισμού και εικαστικών εκθέσεων.

Το καλλιτεχνικό της έργο κινείται στις συγκλίσεις ζωγραφικής και μεταξοτυπίας, ενώ σε επίπεδο επιμέλειας έχει αναλάβει επιμέλειες εκθέσεων και εικαστικά projects όπως ενδεικτικά: η αναδρομική έκθεση για το έργο του Γιάννη Σπυρόπουλου «Οι Ελληνικές εικόνες του Γιάννη Σπυρόπουλου 1950 – 1960: διάλογος µε τον τόπο του», (2018) σε συνεργασία µε τον Δήμο Αιγιαλείας και το Ίδρυμα Γιάννη και Ζωής Σπυροπούλου, η αναδρομική έκθεση του ζωγράφου Πάνου Φειδάκη «Αποτυπώσεις» (2015) // η έκθεση σύγχρονων Ελλήνων καλλιτεχνών “Goplacia”, TAF: the Art Foundation (2014). Εργάζεται ως εκπαιδευτικός ΠΕ08 στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και από το 2019, ως συνεργάτης και ιδρυτικό μέλος του φορέα Πριµαρόλια, επιμελείται τις εικαστικές εκθέσεις σύγχρονης τέχνης του Φεστιβάλ Πριμαρόλια και είναι υπεύθυνη των εκπαιδευτικών προγραμμάτων.

Ο Βασίλης Ψαρράς (1985) είναι εικαστικός καλλιτέχνης και Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Παραστατικών και Ψηφιακών Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Είναι Δρ. Τέχνης και Τεχνολογίας από το Goldsmiths University of London, με μεταπτυχιακές σπουδές στις ψηφιακές τέχνες (University of the Arts London) και πτυχίο στις οπτικακουστικές τέχνες στο Τμήμα Τεχνών Ήχου και Εικόνας, Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Το 2020-21 βραβεύτηκε ως ARTWORKS Fellow του 3ου Προγράμματος Στήριξης Καλλιτεχνών του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος.

Τα έργα του εξερευνούν ποιητικές σε μια σειρά από μέσα, υφαίνοντας το ποιητικό με το τεχνολογικό, βασιζόμενα στην τοποειδική περιπατητική performance, τις κειμενικές/οπτικοακουστικές εγκαταστάσεις, την βιντεο/ψηφιακή τέχνη και την ποίηση. Έχουν συμμετάσχει σε διεθνή φεστιβάλ, ομαδικές εκθέσεις με επιμέλεια και πολιτιστικά ιδρύματα στην Ευρώπη, Αμερική και Ασία (Onassis Foundation, MOMus, Thessaloniki Concert Hall, FILE, Athens Digital Arts Festival, VIDEOFORMES International Festival, WPA Media, Film and Video Poetry Society, ROOMS2013, OutTopias Benaki Museum, Nice!, Video Art Miden, Matera Festival, CICA Museum of Art, FONLAD, Cadence Video Poetry, International Forum of Performance Art 2023, Bari International Art Expo Festival 2014, Royal Academy of Arts Summer Exhibition 2010). H καλλιτεχνική του πράξη και έρευνα έχει υποστηριχθεί από την AHRC, το ΙΚΥ, την Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, το MOMus, το ΝΕΟΝ. H έρευνά του έχει παρουσιαστεί σε διεθνή περιοδικά με κρίση (LEA The MIT Press, Technoetic Arts, IJARTS), πρακτικά συνεδρίων με κρίση (ISEA, Hybrid City, TTT, DCAC, WAC), κεφάλαια βιβλίων (Εκδόσεις Τζιόλα, University Studio Press, Palgrave MacMillan, ΕΚΤ, Routledge), συμπόσια και καταλόγους εκθέσεων στην σύνδεση σύγχρονης τέχνης, performance και αστικών-πολιτισμικών σπουδών.

Είναι μουσικός στα πεδία της rock και ambient μουσικής. Έχει κυκλοφορήσει δύο ποιητικές συλλογές Αστυναύτης (Εκδόσεις Ιωλκός, 2023) και Τούνδρα (Εκδόσεις Πηγή, 2017).

Είναι ιδρυτικό μέλος και καλλιτεχνικός διευθυντής του οργανισμού Πριμαρόλια.