Το Tango είναι μουσική και χορός της νοσταλγίας και της μελαγχολίας, με έδρα το Μπουένος Άιρες. Είναι ίσως ο πιο σαγηνευτικός και πιο αισθησιακός χορός για ζευγάρια.

Η ιστορία

Ήταν ευρέως διαδεδομένο στις λαϊκές γειτονιές του Μπουένος Άιρες αλλά αντιμετωπιζόταν εχθρικά από την αστική τάξη. Ίσως σε αυτήν την προκατάληψη να οφείλεται και η σύνδεσή του (από ορισμένους μελετητές της ιστορίας του) με τον υπόκοσμο και τους οίκους ανοχής του λιμανιού του Μπουένος Άιρες. Ίσως πάλι αυτές οι απόψεις να έχουν στηριχθεί στο λογοτεχνικό έργο του Χόρχε Λουίς Μπόρχες, στο οποίο γίνεται λόγος για ταύτιση των ριζών του tango με τα πορνεία.

Κάνοντας την πρώτη εμφάνισή του περίπου το 1880 το tango πέρασε από διάφορα στάδια. Το πρώτο, η παλιά φρουρά (la guardia vieja) διήρκεσε μέχρι το 1917. Το δεύτερο, η νέα φρουρά (la guardia nueva) έως το 1930. Το τρίτο, η «χρυσή εποχή» του tango, που ονομάστηκε peronist από το όνομα του προέδρου της Αργεντινής, Juan Perón, κράτησε έως το 1950. Η τελευταία φρουρά του tango (1955-1983) συνδέθηκε κυρίως με τις συνθέσεις του Astor Piazzolla.
Κατά τη διάρκεια των ετών 1955-1983 το tango ήταν απαγορευμένο. Η στρατιωτική κυβέρνηση κυνηγούσε τους χορευτές και απαγόρευε τα τραγούδια του. Το tango δεν εξαφανίστηκε εντελώς, αλλά λόγω του αυταρχικού καθεστώτος έχασε την τεράστια δημοτικότητά του. Παράλληλα όμως στην Ευρώπη παρουσίαζε μεγάλη άνθιση. Την τελευταία τριακονταετία θα λέγαμε ότι βιώνουμε μια αναγέννηση του tango, που χορεύεται πλέον σε όλο τον κόσμο.

Ο χορός

Το tango αποπνέει πάθος, λαχτάρα και αισθησιασμό. Εξού και η γνωστή ρήση: «Το tango είναι μια κάθετη έκφραση μιας οριζόντιας επιθυμίας». Εκτός όμως από τη σεξουαλική φύση το tango έχει και μία «πολεμική» φύση. Στο έργο του Μπόρχες αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Η μουσική είναι θέληση, πάθος· τα παλιά ταγκό, από μουσικής πλευράς συνήθως μας μεταδίδουν αυτήν την πολεμοχαρή ευφορία, την ίδια εκείνη που τον παλιό καιρό οι Έλληνες και οι Γερμανοί ραψωδοί προσπάθησαν να εκφράσουν με λέξεις».

Το tango είναι ένας χορός στον οποίο εκτός από το προκλητικό άγγιγμα υπάρχει και μια πτυχή αυτοσχεδιασμού. Αποτελείται από μια ποικιλία στυλ που αναπτύχθηκαν σε διάφορες περιοχές και εποχές της Αργεντινής, καθώς και σε άλλες τοποθεσίες σε όλο τον κόσμο. Χορεύεται είτε σε ανοικτή αγκαλιά, όπου ο καβαλιέρος και η ντάμα χορεύουν αφήνοντας κενό μεταξύ των σωμάτων τους, είτε σε πιο σφικτή αγκαλιά, όπου ο καβαλέρος και η ντάμα ενώνονται στήθος με στήθος (αργεντίνικο tango) ή ενώνονται στο μηρό, δηλαδή στην περιοχή του ισχίου (αμερικανικό και διεθνές tango).

Το βασικό μουσικό όργανο σε όλες τις ορχήστρες tango είναι το bandoneón και εναλλακτικά το bayan, τύποι ακορντεόν και τα δύο, που ξεκίνησαν από την Ευρώπη.

Πηγές:

Dale A. Olsen και Daniel E. Sheehy (επιμ.) The Garland Handbook of Latin American Music. NY & London: Routledge, 2000.
Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Εβαρίστο Καριέγκο, μτφ.Τάσος Δενέγρης. Αθήνα: Ύψιλον, 1984.
Wikipedia, ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια