Η ενισχυμένη με καρφιά και διπλές σιδερένιες μπάρες εξώπορτα γυρίζει πίσω τον χρόνο στο 1808, χρονιά κατασκευής του Πύργου από τον Κων/νο Τσικαλιώτη, γόνο μιας από τις παλαιότερες οικογένειες της Τσακωνιάς. Μπροστά στα μάτια του επισκέπτη τουφεκίστρες, πυργίσκοι, καμάρες, χαγιάτι, δωμάτιο με κρύπτη, αλλά και μυστικά σύμβολα σπαρμένα παντού.

Χαρακτηριστικός τύπος αμυντικής κατοικίας με βυζαντινές επιρροές, ο Πύργος με το χοντρό μαντρότοιχο γίνεται απόρθητος. Στο ξουστάγι (σκεπαστό εξώστη) βρίσκεται η κύρια είσοδος του σπιτιού με χειροποίητες κλειδαριές, περίτεχνα ρόπτρα και ρόδακες που σχηματίζουν τον καλότυχο αριθμό 8.

Στο εσωτερικό οντάδες, ξυλόγλυπτα ντουλαπόφυλλα και ταβάνια, δάπεδο με λευκές, γκρίζες και μαύρες μαρμάρινες πλάκες, τζάκια με καπνοδόχους τη μία μέσα στην άλλη. Γυναικωνίτης με καφασωτό για να μην βλέπουν οι άνδρες τις γυναίκες, αλλά και για να μπορούν οι υποψήφιες νύφες να βλέπουν το γαμπρό και την οικογένεια του. Πικρός ο καφές που σερβίριζαν στον γαμπρό οι κοπελιές αν δεν τους άρεσε, γλυκός αν άρεσε και προχωρούσε το συμπεθεριό.

Δεν είναι τυχαίο ότι έχει χαρακτηριστεί ως “Εν εκ των ωραιότερων αν μη, το ωραιότερο κτίριο της Τουρκοκρατίας εν Πελοποννήσω”.